Dag 36 tm 42 meet & greet Damaru & Brownsberg!

Dag 36. 28 oktober 2008

Vandaag mijn laatste ook oudste kinderen gescreend. Nou dat is me wat hoor! Zag er ook wel een heel klein beetje tegenop, had namelijk geen idee hoe oud die kinderen uit klas 6 kunnen zijn als kinderen in klas 1 al 10 zijn…(je kan zowiezo surinamers hun leeftijd moeilijk schatten. Oudere mensen lijken veel jonger, en kinderen lijken veel ouder) In ieder geval, ben vol goede moed naar klas 6 vertrokken om een knul op te halen. Aangekomen bij de klas bleek dat de leerkracht er niet was (die had cursus). De kinderen waren hierdoor erg vrijpostig (woord dat de surinamers veel gebruiken, en ik nu dus ook al..) en namen beslist geen blad voor de mond. Eerder die ochtend was er bij klas 5 al door een leerling door de klas geschreeuwt dat de betreffende leerling met de “bakra” mee moest gaan. In klas 6 gingen ze weer een tikkeltje verder. “aaaaaaaa joww, u bent echt de lekkerste juffrouw die ik everr heb gezien”. Tsja, sta je dan; met je goede gedrag een kind op te halen..of nou ja kind…deze “kinderen” hebben al hele andere bedoelingen dan de kinderen in Nederland. Na veel kabaal de jongen wel mee kunnen krijgen, en eenmaal bij mij aan tafel ben ik gelukkig wel de baas. De jongen was trouwens al 16; dacht er later nog eens over na, en besefte dat ik eigelijk ook maar een broekkie ben, en maar 3 jaar ouder. Hij hoeft niet verder behandeld gelukkig, en krijg dus niet meer 6e klas taferelen. Verder vanmiddag weinig gedaan. Vanavond in het internetcafe geweest en daarna Eric en Petra van Windesheim verwelkomt op het terras van ’t Vat. Erg leuk geweest, en mijn boodschap dingentjes keurig ontvangen. Het einde was jammer genoeg minder geslaagd. Het vat wou ons een poot uittrekken en ons 5 cocktails extra laten betalen. En we zijn nog wel Nederlands genoeg om die niet te gaan afrekenen. Afzetters! Toen we er wat van gingen zeggen werden we echter nog veel belachelijker behandeld. Lang verhaal maar de moraal van het verhaal is dat wanneer je ooit Suriname nog eens gaat bezoeken en niet afgezet wilt worden je NIET naar het VAT MOET GAAN! Ik kom daar in ieder geval nooit weer. Vandaag geen mooie les uit de dag kunnen halen, misschien morgen weer…Leafs, X

Dag 37. 29 oktober 2008

Vanochtend weer naar stage. Had niet heel veel op de planning op school, maar Eric en Petra van Windesheim zouden op rondleiding door de wijk vandaag en dus ook bij ons op school komen kijken. Heb dus maar een overleg gehouden met de school maatschappelijk werkster die eindelijk ook eens voor de 1e keer op de school verscheen dit jaar. Niet heel veel aan gehad, want zei was ook nieuw, maar heb in ieder geval haar een lijstje kunnen geven van de kinderen die ik ga behandelen wat mij dan ook meteen toestemming geeft om te gaan behandelen. Na de pauze (half 11) arriveerden Eric, Petra en Rita van de stichting. Eerst een gesprek met de (onder) schoolhoofd gehad. Over of ze tevreden waren met mijn diensten, en hoe het allemaal liep. Erg positief! Ze vertelde over me alsof ik al jaaaaaren succesvol kinderen aan het behandelen was en we dikke vriendinnen waren en ik al helemaal bekend was bij iedereen. Harstikke leuk om te horen, Dus was blij dat ik erbij zat! Na dat gesprek wouden Eric en Petra mij nog graag even zien behandelen. Ook hier kreeg ik erg positieve feedback op. “engelengeduld” zoals Petra het nam. Verder niet veel gedaan op school. Vanmiddag hadden we een gesprek met Melisa Venetiaan, Eric, Petra, Carla en Wiedia en Wendy (begeleider van Carla en Wiedia die niet kwam opdagen). Niet zo’n heel boeiend gesprek. Moest dingen aandragen die fout gingen, die ze vervolgens konden verbeteren vanuit de stichting en vanuit Windesheim. Melisa complimenteerde Kirsten en mij ook nog. Ze zei namelijk dat ze eigelijk geen derdejaars meer wouden hebben hier…(zijn wij dus) Maar dat wij het er erg goed vanaf brachten, en we een paar flinke gemotiveerde dames waren. Heb het me dus maar niet te erg aangetrokken…Vanavond hebben we even met de groep over ons project gesproken wat we met zijn allen uit moeten voeren. We zijn er nog niet helemaal uit, en laten Eric en Petra dus even hun mening geven. Net nog even het nieuws gekeken (heb eerst de tv gerepareerd! Technisch als ik ben….). Heb er erg om gelachen. Als je hier het nederlandse nieuws ziet toevallig ging dat over dat kant en klare maaltijden te vet en te zout waren, vraag je je echt af waar wij (nederlanders) ons druk over maken. Echt, dat gaat nog wennen worden als we weer terug komen. Hier moet je tevreden zijn als je etenswaar vindt wat niet over datum is. Maar om hier over vet en zout te gaan zeuren is echt onbegonnen (gekken!) werk. Dus de les van de dag; Nederlanders RELAXX! En ga niet over alles zeuren, maar neem dingen gewoon eens hoe ze zijn…Jaja, zal jullie eens wat stof tot nadenken aanbieden, word hoog tijd dat deze blog eens wat informatiever gaat worden;) Tot morgen!
Leafs, X

Dag 38. 30 oktober 2008

Vandaag laatste werkdag weer. Niet zo veel op de planning op school; gesprek met het schoolhoofd en een planning in elkaar flanzen met de leerkrachten over wanneer ik welk kind ga behandelen. Was 10 uur dus al lekker klaar. Mijn school lijkt tot nu toe namelijk een droomschool. Ik bedoel hier mee dat alles wat ik wil, of aandraag gewoon mag, en ik het moet aangeven als ik wat nodig heb. Echt nog helemaal niemand heeft moeilijk gedaan! Dus misschien komt er straks wel een enorm breekpunt of een mega tegenvaller…maar daar ga ik natuurlijk niet vanuit. Verder vandaag de helft van mijn globale behandelplannen geschreven en vanmiddag intervisie gehad. Wederom saai. Maar ook nog eens heel stom, er droeg een maatschappelijk werker van de school een casus aan om te bespreken wat hij het beste kon doen. Hier reageerde de rest op, en keurde zijn keuze af. Meneer was het hier echter niet mee eens, en deed dus niks met de mening van de rest van de intervisie groep, dan vraag ik me toch echt af wat ik daar doe…Nouja…Verder moet ik zometeen gaan pakken voor mijn tripje Brownsberg. Heb besloten dat ik minimaal bagage mee ga nemen aangezien ik ook alles die berg op moet huffen. Net tijdens het diner mijn eerste malaria tablet naar binnen gewerkt, dus kan me niets meer gebeuren tenzij ik van die berg afdruip! Wel heel veel zin in hoor! Ben benieuwd wat voor rare avonturen ik ga beleven. Verder vandaag weinig gebeurd, geleerd of beleefd, hoop dat het weekend voor wat spannendere verhalen op deze blog gaat zorgen. Tút! X

p.s. Ohja! Ben ik gister helemaal vergeten te vertellen. Was gister naar het COID geweest, een soort bibliotheek van de stichting waar we voorleesboeken kunnen lenen. Raakte heel erg leuk met een medewerker aan de praat die ook voor de stichting werkte dus. Ze bleek redactrice te zijn van het radioprogramma “een kwartier leesplezier” en guess what. Inderdaad. Kirsten en ik zijn gevraagd om hier ook een keer iets te vertellen over onze stage, omdat wij ook werken aan leesbevordering. Binnenkort maken we ook onze intro op de surinaamse radio…
Truus (huisgenootje) heeft namelijk zondag een figurantenrol in een film gespeeld hier, die binnenkort in de bios uitkomt. Ze werd hier beroofd. De studenten van Windesheim komen hier dus flink in de publiciteit;)!

Dag 39, 40, 41 31 oktober, 1 november en 2 december 2008

Zo, vandaag enerverend dagje gehad. ’s Ochtends zijn werden we om negen uur bij de ambassade verwacht. Eric en Petra (de mensen van school) hadden dit afgesproken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen idee had wat hier van mij werd verwacht, en dacht dat het niet zo bar veel zou voorstellen. Dit viel echter 100% mee. We kwamen daar (een prachtig stylish prachtig gebouw met airco waar ik op zijn tijd ook erg van kan genieten) en mochten in de vergaderzaal plaats nemen. Super relaxte stoelen, en heerlijke koffie! Toch niet helemaal voor niets gekomen. Daarna kwam de ambassadeur van de Nederlandse ambassade een gesprekje met ons voeren. Machtig mens! Echt super geinteresseerd, en kon belachelijk goede vragen aan iedereen stellen. Echt een diep respect voor die vrouw gekregen in een uur. Stiekum ook wel een beetje jaloers eigelijk, prachtige baan je word een beetje in het buitenland geplaatst op de ambassades en loopt daar een beetje belangrijk te doen in hele mooie kleren (lees; pakken van TH) In ieder geval, het is een leuk bezoekje geweest, en we zijn door het hoofd onderwijs van de ambassade uitgenodigd voor een gesprekje over de taalproblematiek met de kinderen. Ze kon onze hulp goed gebruiken zei ze…dus word binnenkort vervolgd. Verder heeft de ambassadeur ons nog uitgenodigd om net voor we weer naar Nederland gaan ook nog een eindpresentatie te geven op de ambassade, dus misschien kan ik nog wel wat lijntjes uitgooien als ik ooit besluit mijn logo carriere op te geven…Daarna nog heel snel de mail gecheckt, en als een dolle naar huis gefietst en mijn tas gepakt voor Brownsberg. Daarna met de taxi (steve) naar onze bus gebracht. Steve had echter ook nog een aangename verassing voor ons. Hij was Damaru (die superster hier in Suriname; met die leuke muziek waar we gek van zijn) tegengekomen en had gevraagd of hij de nederlandse studentes (ons dus) niet een keer een bezoekje kon geven omdat ze zulke grote fans van hem waren. Hartstikke leuk dus; we ontmoeten dus binnenkort de grote superheld van Paramaribo: Damaru! Aangekomen bij onze bus zijn we snel vertrokken richting onze bestemming de Brownsberg. We gingen ongeveer met 15 nederlanders en 15 surinamers. Na een bustocht van ongeveer 5 uur kwamen we aan. In de heenweg trouwens veel gezien. Onder andere een schildpad op de weg, lange bauxietwegen, waar je echt vies een heel rood van word, en echte echte locals, die spullen op hun hoofd dragen enzo. Echt leuk om te zien dus! Aangekomen hangmatje opgehangen gegeten en zonsondergang gekeken. Wauw! Wauw! Wauw! Echt erg mooi. Daarna vooral veel gegeten, en gechillt en daarna gaan slapen in de hangmat. Wat wel lastig was dat dat er geen druppel water was op de brownsberg (wat inhoud dat je echt echt primitief moet gaan leven, doorspoelen met emmers water, en wassen uit een emmer water) De volgende ochtend vroeg opgestaan (lees half 6!) en zonsopgang gekeken. Daarna snel naar de Leo en Irene vallen vertrokken of nou ja snel, snel..het was best lastig! Eigelijk was het heel zwaar om naar de vallen toe te klimmen. Want het waren wel paden, maar niet de paden zoals wij die in Nederland kennen. Allemaal wortels van de bomen door het pad, en treden van een halve meter hoog. Ook moest je echt lang en heel stijl klimmen. En ik was niet de enige die het zwaar vond. Maar we hebben gelukkig allemaal de top weer bereikt! Missie geslaagd dus! De rest van de dag weer gechillt in de hangmat en genoten van het uitzicht en gegeten (typisch surinaams dat is het voordeel als je met surinamers op stap gaat! Moksi Alesi, kaaiman (krokodil) hertenvlees, en lekkere salades enz. enz gegeten. Erg gezellig hoor, maar zeer slecht voor de lijn! Niet te vaak naar brownsberg dus…De zondag zijn we rond 10 uur weer vertrokken bergafwaarts naar de klaascreek oftewel het bena strand. Heerlijk gezwommen gechillt en nog even in een bootje over de surinamerivier getourt. Met de boot onder de kabelbaan van berg en dal doorgevaart (gaan we binnekort ook nog doen) en daarna weer naar huis. Voldaan maar wel doodmoe. Thuisgekomen; ongeveer een uurtje of zeven. Thuisgekomen mocht ik meteen weer aan de bak en het diner voorbereiden met Paulien. Eric en Petra zouden vanavond namelijk komen eten. Daarna nog vergaderd en gekletst, en toen echt helemaal kapot in een heerlijk bed gekropen! Wat een super tof weekend hebben we gehad, echt genieten, nu al zin in het volgende weekendje uit!
Liefs, en een dikke kus en prachtig uitzicht (in gedachten) van de brownsberg!X

Dag 42. 3 november 2008

Vandaag geen mooie uitzichten meer van een berg, maar gewoon lekker warm (op de brownsberg was het namelijk maar 20 graden ’s nachts) wakker geworden. En weer keihard aan de slag op school. Mijn eerste echte behandeldag gehad. Het begon wat vervelend; veel afleiding van andere kinderen tijdens de behandeling, en slecht gemotiveerde kinderen. Want die zijn hier ook net zo goed als in Nederland. Na de pauze wel allemaal lieve en gemotiveerde kindjes gezien hoor. Wat mijn dag weer helemaal goed kan maken. Vanmiddag even een dutje gedaan en gerapporteerd, en vanavond weer gesalsadanst. Onze eerste les van semi gevorderd begon vandaag. Pittige les, met veel nieuwe stappen. Mag ik nog wel even goed mee oefenen deze week. Iets meer heup, arm en draai de komende lessen…en daar moet een hollandse dame best wel even over nadenken. Maar aan de andere kant, als ik dit ga halen kom ik echt super soepel Nederland in zwiepen…ik ben benieuwd. Hier laat ik het bij voor vandaag…morgen misschien meer nieuws!
Leafs, X