Na zakkenrollers toch mijn liefde hier gevonden!

Dag 103. 2 januari 2009

Vandaag weer keihard aan mijn eindverslagen gewerkt, het begint inmiddels mooi op te schieten. Gelukkig, want weet niet hoe lang ik dit saaie taakje nog kan uitvoeren. Bah! Verder wat gelezen uit een nieuw boek wat ik heb open geslagen, en een grote kastopruiming/ruil gehouden met Kirsten. Al onze kleren die we nooit aan hebben, of naar onze mening niet meer kan, kunnen we mooi aan de mensen hier schenken. Theo en Marcia brengen deze kleren naar het binnenland, of maken er weer iets anders van. Hele mooie bestemming voor mijn afdankertjes dacht ik zo! Verder weinig gedaan…
Saai, saai saai….X

Dag 104. 3 januari 2009

Vanochtend even de stad in geweest, en even wat hoognodige dingen gekocht. Ja, echt nodige dingen. Wat kaartjes voor de mensen die nog niks hebben ontvangen gekocht en geschreven, en kadootjes voor de kinderen die bij mij in behandeling zitten gekocht. (okay, ook nog een paar pareltjes op de centrale markt…) Kirsten en Paulien zijn beter geslaagd, en hebben nog een paar mooie kledingstukken aan de haak weten te slaan. Daarna tevreden een heerlijk broodje en een smoothie bij de Powersmoothie gehaald, heerlijk!!! Toen weer met de bus, door de regen naar onze bouwkeet in Abrabroki, verder vanmiddag weinig gedaan. Even naar internet geweest. ‘s avonds besloten maar wat leven in de brouwerij te brengen, en nog maar even uit te gaan naar de Zsa Zsa Zsu. Samen met Linda en Paulien even heerlijk aan het dansen geweest. Els, Jenny & Mark, Vera, Gijs, Jimmy en Mike kwamen later ook nog, wat het feest helemaal complete maakte;) Laaaaaaaaat terug, en laaaaaat gaan slapen…X

Dag 105. 4 januari 2009

Vandaag lekker mijn roes van gister uitgeslapen…heerlijk lang in bed gelegen. Daarna nog even de laatste behandelplannen afgemaakt in het internetcafe. Nu is alles dus printklaar, en heb ik me dus netjes aan mijn planning gehouden. Verder weinig bijzonders beleefd….X

Dag 106. 5 januari 2009

Vanochtend moisten we om 8 uur op de stichting zijn om al onze behandelplannen uit te printen, zodat we die deze week aan de school en de stichting kunnen overhandigen. Nou, ik heb nog nooit zo lekker op de stichting gezeten. Alle medewerkers waren op cursus, en we konden eens ongestoord, zonder op je vingers gekeken word je gang gaan. En hebben alles daar kunnen doen wat we moesten doen!:) Toen we klaar waren bij de stichting ben ik met Kirsten de stad in gegaan. Een paar leuke (in Nederland unieke) slippers gekocht, en nog wat dingentjes, goed geslaagd dus. Toch zat er een nare smaak aan deze shopdag. Toen we met onze fiets over het voetpad liepen in de winkelstraat (we liepen namelijk tegen het verkeer in…) ben ik bijna beroofd! Ik liep heel rustig met mijn fietsje aan de hand achter Kirsten aan, en voelde (niet door trekken of iemand die me aanraakte hoor) dat er iemand vlak achter me liep. Toen ik me omdraaide bleek dit ook zo te zien, en zat er een man met zijn hand in mijn voorvakje van mijn schoudertas; een zakkenroller! Ik schijn toen geroepen te hebben volgens Kirsten: Doe es ff normaal jaaa?! En toen is hij snel doorgelopen…toen hij verder was gelopen besefte ik pas wat er gebeurd was, en toen begon het trillen gelukkig pas. Maar, toen ik een beetje over de schrik heen was, besefte ik dat ik gewoon een zakkenroller op heterdaad betrapt had, en dat ik dat toch best wel knap vindt van mezelf! Ennn, ik heb hem ook nog kunnen betrappen voordat hij mijn telefoon (die in dat voorvakje zat) heeft kunnen pakken. Nou, dan denk je het wel gehad te hebben, tot we later in de kralenwinkel stonden, waar een vrouw heel dicht achter me stond. Voelde wederom niet goed zoals jullie begrijpen, waardoor ik mijn schoudertas voor mijn buik hing. Later toen de vrouw weer weg was, zei de eigenaares van de winkel dat ik juist had gehandeld, omdat zij ook al door had dat de vrouw een poging wou doen me te rollen! Daarna had ik zoals jullie waarschijnlijk begrijpen wel even genoeg geshopt voor vandaag, en zijn we naar huis gegaan….gisteravond weinig gedaan verder. Nou, genoeg avonturen voor vandaag ga slapen, begin morgen aan mijn laatste drie dagen behandelen…!X

Dag 107. 6 januari 2009

Vanochtend op school voor de laatste dag behandeld, morgen nog twee pretdagen met de kinderen en dan zit het er echt echt op. Vrij weinig beleefd verder op school, heb de kinderen (en mezelf) stiekum een beetje voorbereid op dat dit de een na laatste keer was dat ik ze zou zien, en met ze zou spelen…Vanmiddag mijn boek uitgelezen: koud bloed. En even geinternet…verder ‘s avonds ook weinig bijzonders gedaan. Carla en Wiedia zijn het huis uit, hun vriendjes zijn vandaag namelijk aangekomen, waarmee ze samen in een ander huis twee weken gaan bivakkeren…wel raar hoor, alweer twee minder. Positief punt is dat ik nu in Carla haar bed kan kruipen, waarvan het matras minstens drie keer zo dik is als de mijne, en twee keer zo breed! Misschien dat ik dan ook weer wat beter slap:)…jullie horen het morgen;) Slaap lekker!! X

Dag 108. 7 januari 2009

Vandaag de eerste kinderen voor het laatst behandeld. Raar, raar en nog eens raar. Kan niet zeggen dat het een opluchting is, had ik namelijk wel verwacht. Maar wie weet komt dat nog wel. De kinderen vonden het in ieder geval leuk, genoten van de complimenten, het lekkers, en de lichtgevende pen die ik voor iedereen had gekocht. Maar dat was nog niet alles, alle kinderen kregen vandaag een pretbehandeling, vol spelletjes en gekkigheden. Heerlijk, om die kinderen zo gelukkig te kunnen maken, met zulke kleine gebaren. Vanmiddag weinig gedaan. Vanavond hadden Kirsten en ik besloten onszelf te verwennen, en bij de Waag uit eten te gaan (hier dineert de crème de la crème van Suriname, en het is dus eigelijk niet besteed aan arme studenten als ik) Toch hebben we hier lekker gegeten tussen al die andere rijke surinamers (we waren de enigen die hier zaten te eten, hoe nederlands kan je je voelen?!) Daar werd ons eten echter niet minder lekker van….bomvol daarna nog een baileys bij buurman broki (waar ook de dansschool in zit) gedronken, en daarna een ijsje bij de Mac D. gehaald. Lekker! Helemaal tonnetje rond en een kilo zwaarder weer naar huis gegaan. Daarna snel mijn heerlijkeeee grote relaxte, zachte bed gekropen waar ik nu heerlijk ga slaen:) Leafs, X

p.s. kan het toch niet laten om even te zeggen dat ik stinkendd en stinkenddd jaloers ben op al dat ijs in Nederland. Ongelovelijk! Het is me blijkbaar niet gegunt…, maar ik mag niet zeuren hoor. Hier nog steeds temperaturen rond de 30 graden, wat naturlijk ook niet verkeerd is.

Dag 109. 8 januari 2009

Vandaag the moment of truth, het afscheid op school. De laatste kinderen hun kadootjes overhandigen, en afscheid van nemen, en afscheid van de leerkrachten en het schoolhoofd. Weet niet zo goed wat ik er over moet vertellen. Tijdens het meenemen van de kinderen is het lastig de kinderen duidelijk te maken dat ik nooit meer terug kom, als ik ze dat in ieder geval duidelijk kan maken. Bij de jongsten was het vooral een pret behandeling gok ik…voor de een betekende dit eindeloos verstoppertje met auto’s, voor de ander domino, en weer een ander wil graag op schoot zitten en voorgelezen worden. Dat kadootje, en koekje, is dan een leuke bijkomstigheid. Maar, ik denk dat ik wel net zoveel heb genoten van die laatste behandelingen als de kinderen zelf. De oudere kinderen spreken het wel uit dat ze het jammer vinden, maar kan ik gelukkig ook helemaal gelukkig maken met pennen en koekjes. Ook het afscheid van het schoolhoofd was zeer hartelijk en lief, ze was blij geweest met mijn hulp, en wou me zelfs nog een kado geven (wat nog wel gehaald moest worden hoor) Heb haar dus maar gezegd dat dit beslist niet nodig was, en hoop dat ze dat van me aanneemt. Ook de leerkrachten reageerden teleurgesteld op het feit dat ik voor het laatste was. Kreeg meerdere malen de vraag wanneer ik dan terug kwam, zodat ik meer kinderen kon helpen. Maar ook vragen of ik kaartjes naar de school zou sturen vanuit Nederland. Tsja, ik lees net terug van wat ik geschreven heb, en zie ook dat het wat vaag is, sorry! Op dit moment kan ik het nog niet veel beter onder woorden brengen. Ik denk dat wat ik vandaag heb gedaan, echt iets van mij was en waar ik jullie niet van mee kan laten genieten. Wie had dat nou gedacht dat ik hier over zulke liefdevolle gevoelens zou gaan praten….Misschien heb ik dan toch nog mijn grote liefde in Suriname gevonden, die ik nu moet achterlaten....

Dag 110. 9 januari

Vanochtend ging ons wekkertje helaas weer vroeger dan ik had gehoopt. We hadden vandaag namelijk om 10 uur gesprek met Melisa. Misschien en eigelijk een beetje hopelijk ook de laatste. Aangekomen bij Melisa haar man haar kantoor, wou ze graag iets met ons gaan drinken in een in de buurt liggend cafe/eet achtig tentje, prima! Zo gezegd zo gedaan. Was wederom helemaal geen vervelend gesprek. Ze vond onze opdracht die we voor haar hadden uitgevoerd helemaal super, en wou hem zelfs uitgeven voor alle scholen zodat de leerkrachten er ook mee konden werken, en had helemaal geen feedback! (ik weet trouwens niet of ik dit wel zo leuk vindt, maar oké, is positief zal ik maar denken…) Verder heeft ze al ons werk ook goedgekeurd en was het dus weer een goed en gezellig gesprek. De inmiddels bekende vraag “of we weer terug komen naar Suriname (om te werken uiteraard…) werd gesteld, waar ik nog steeds geen antwoordt op heb, en daarna hebben we afscheid genomen. Vraag me af van hoeveel mensen ik nog afscheid moet nemen de komende dagen. Nu pas besef je ook hoeveel mensen je hier eigenlijk hebt leren kennen in zo een korte tijd. Daarna zijn we naar de eurobank gefietst, euro’s gepint, en toen lekker geluncht bij de powersmoothie. Na onze lunch werden we verrast met een heerlijke tropische stortbui, die na een half uur nog steeds net zo hard regen uit de lucht liet vallen, doorfietsen dus…Met alle gevolgen van dien…haha! Eerst nog even de boeken ingeleverd bij het COID, en toen weer verder door de regen. Ik geloof niet dat ik ooit zo nat ben geregend in mijn leven, terwijl ik er zo veel plezier in heb gehad. Keihard door de diepste plassen scheuren, mascara tot aan mijn knieen, en net doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Nou, I’m lovin it (uiteraard als het eenmalig en gewenst is)!! Vanavond vrij weinig gedaan. Wel gezien en gehoord op het nieuws dat er waarschijnlijk (gelukkig voor mij..) geen Elfstedentocht komt, en Sven Kramer de 5 km van het Ek allround heeft gewonnen…:) Geloof dat ik dan wel aardig op de hoogte ben, verder nog een filmpje gekeken…En ga nu slapen, morgen weer een lange (heeeeeeeele lange) dag, waar ik niks voor op het programma heb tot nu toe…Leafs, X

p.s. Kreeg trouwens een sms van Maaike die me er aan herinnerde dat het vanaf morgen nog maar 10 dagen Suriname is voor mij. Gok dat ik vanaf morgen dus moet gaan aftellen, en me echt echt eens serieus moet voorbereiden op Nederland, en mijn afscheid hier....