Galibi!

Dag 111. 10 januari 2009

Vandaag zaterdag, weinig gedaan, beetje zonnen, het was namelijk eindelijk weer eens lekker weer! Daarna nog wat films gekeken…weinig bijzonders dus vandaag. X

Dag 112. 11 januari 2009

Weer een redelijk saai dagje gehad, wederom mooi weer, wat zonnen betekend in deze laatste dagen, zodat we een beetje bruin Suriname kunnen verlaten. Verder zijn we naar de bios geweest. Burn after reading. Geen aanrader…rare film. Maar goed, het dood de tijd:) Daarna nog gegeten met de groep, en vergaderd. X

Dag 113. 12 januari 2009

Vanochtend naar de stichting gegaan om onze opdracht die we gemaakt hebben voor Melisa te printen. Weer een hoop gezeur over niks natuurlijk. Floor het hoofd van de logopedie bij de stichting was wel heel blij met de opdracht hoor! Maar verder kon er helaas geen bedankje voor ons werk wat we voor hun verricht hebben af. Beetje jammer…Maar goed. Ben wel blij dat ik nu echt echt van de stichting af ben. Daarna nog even met Kirsten de stad in geweest. Heb nog een tas gekocht, en een zaklamp voor als we naar Galibi gaan donderdag. Toen weer terug naar huis. Bij het oversteken over een kruispunt mijn slipper verloren…wat natuurlijk weer voor leuke beelden zorgde…(meline met 1 slipper tussen de auto’s door het kruispunt op om een verloren slipper op te halen, met Kirsten lachend gierend en gillend toekijkent aan de zijkant. Haha, nouja, verder weinig beleefd….X

Dag 114. 13 januari 2009

Vandaag bezig geweest met het eindverslag, en ‘s avonds fast food gegeten…waarschijnlijk ook de laatste keer hier. Daarna nog naar de bios geweest: the Women dit keer gezien, dit is wel een aanrader voor de dames onder ons. Daarna weer gaan slapen…Leafs.

Dag 115. 14 januari 2009

Morgen Galibi, en eindelijk weer eens wat nuttigs te doen hebben om uit te voeren. We maken elkaar namelijk een beetje gek de laatste dagen, en iedereen heft nog weinig te doen deze laatste week. Daarnaast weet ik ook niet goed of ik nu blij ben om naar huis, of of ik toch nog wel even wil blijven. Dubbel dubbel dus. Maargoed… ben vanmiddag met Kirsten even naar de Choi’s gefietst, waar we taartjes en andere lekkere dingen hebben gekocht voor mijn verjaardag…mooi tijdverdrijf. Toen we terug waren nog even lekker buiten gezeten, en een grote fotoshoot van Merughia gehad. Ook hebben we haar wijs kunnen maken dat er achter ons huis een “huis” leeuw woont genaamd: Hup Holland hup. En jullie raden het al, als je hem wilt roepen, dan roep je: laat de leeuw niet in zijn hempie staan. De meeste mensen hebben nu wel aardig een idée van hoe erg wij ons hier inmiddels vervelen…onze fantasie slaat op hol, en de flauwste grapjes worden leuk. Nou dat was het weer voor vandaag…X

p.s. sorry voor de saaiheid van de verhalen, maar kan er momenteel niet veel meer van maken…

dag 116. 15 januari 2009

Jeeej! Vandaag Galibi! Vanochtend om half acht zijn we vertrokken naar Rehana, waar we deze tour bij geboekt hebben, en rond 8 uur zijn we vertrokken met een busje naar Albina, waar we dan met de boot verder naar Galibi konden reizen. We gingen met zijn vijfen: Truus, Paulien, Kirsten, Mariska (een meisje wat wij nog niet kenden; kwam uit Joure) en ik. De reis naar Albina duurde lang, heeel lang…onze bus was namelijk niet voorzien van veren, of heleee slechte veren, waardoor we een groot stuk van de 140 km die we moisten rijden op een tempo van 30 km per uur hebben gereden. Betekend dat je niet kunt slapen, drinken, of lezen in de auto, kotsmisselijk bent, en er ook nog niet echt van kan genieten…Rond 12 uur konden we gelukkig in de boot stappen waar we toen 2 uur in hebben gezeten. Met de boot reizen is hier fijn, en die 2 uurtjes vlogen dus ook om! Aangekomen op het zandstrand van Galibi snel onze hangmatten in ons hangmattenverblijf gehangen, en lekker even wat gegeten, tot we truus hoorden roepen: “ joehoeee”, “halloooo” haha, de wc wou niet meer van het slot. Uiteindelijk heft een meneer truus gelukkig kunnen bevrijden, maar ons eerste lolletje hadden we gehad. Toen zijn we door het dorp Christiankondre gelopen naar Galibi Zoo. Nou, een zoo hier is niks voor mij…alle dieren die in de zoo aanwezig waren warden namelijk uit de hokken gehaald, en konden gezellig met de toeristen spelen. Bah, bah, bah! Niks voor mij dus! Loslopende apen, neusberen, papegaaien, luiaarden, honden, en nog wat schildpadden en zwijnen die gelukkig wel in een hok zaten. Eerst had ik dus ook grote moeite om al die dieren te ontwijken…vooral met apen is dat moeilijk! Later heb ik gelukkig ook nog al mijn moed bij elkaar kunnen rapen, en de aap ook op mijn schouder en hoofd laten zitten, wat toch wel hele leuke foto’s heeft opgeleverd. Gelukkig heeft hij ook niet over mijn nek/rug geplast, dit was namelijk bij Paulien het geval…na het bezoekje aan de zoo weer over het strand teruggelopen naar ons verblijf. Halverwege warden we jammergenoeg wel verrast met een grote storm/stortbui, maar na een kwartiertje schuilen was dit gelukkig weer over. Toen gegeten en gehangmatteerd….En toen 9 uur ‘s avonds, dan is het hier dus al pik en pik donker het water op gegaan richting het zeeschildpaddenstrand. Na een half uur over onstuimige golven varen kwamen we aan bij het 16 km lange strand, waar we langs zijn gevaren, en met zaklamp vanuit de boot keken of we schildpadden of hun sporen konden ontdekken…Helaas vanuit de boot helemaal niets kunnen vinden. Toch hebben we op de terugweg besloten om even over het strand te gaan lopen, of we eventueel iets over het hoofd hadden gezien. En jaaaaaaa, na een tijdje lopen zagen we inderdaad een zeeschildpaddenspoor over het strand lopen! Yes! Deze blijdschap was echter maar van korte duur…de schildpad was namelijk alweer weg. Wel had hij al een kuil gegraven, waar hij de eieren in zou leggen. Maar helaas was een Jaguar ons voor, die de schildpad waarschijnlijk heeft verjaagd. Jaaa een Jaguar (je weet wel, zo’n beest als voorop de cheetos chips zak…) Dit konden we zien aan het spoor van de Jaguar wat toen de rest van de wandeling over het strand liep…en dit was best eng moet ik jullie vertellen. De gids zei namelijk dat deze jaguar hier hooguit een paar minuten voor ons had gelopen, dit kon je zien aan de verse sporen in het zand. Gelukkig zijn we dat beest niet tegengekomen, want dan hadden jullie me waarschijnlijk in Nederland ook wel horen schreeuwen…Alhoewel de gids zei, dat de jaguar banger voor mensen is dan, mensen voor hem, ook konden we zo het water in rennen, waar we veilig zouden zijn. Helaas werkten deze gerustellende woorden niet voor mij…geen wapen en een jaguar betekend bij mij maar 1 ding: Gevaar! Na ongeveer een half uur lopen zijn we de boot weer ingegaan, en weer naar huis gevaren, het was inmiddels namelijk al 1 uur. En morgen hebben we nog een dag…

Dag 117. 16 januari 2009

Vanochtend vroeg wakker, na in een hangmat geslapen hebben, onder een “water” dichte klamboe, ben ik nog gestoken! Bah, bah, bah, het is ongelovelijk dat zelfs door een klamboe heen die muskieten mijn (blijkbaar) heerlijke bloed hebben kunnen bereiken…Dit keer waren mijn benen niet heel erg de klos, maar mijn gezicht is voor de verandering verminkt dit keer. Een aantal mooie dike rode muggebulten op mijn wang en in mijn nek gekregen. Poe, dat ga ik dus echt niet missen in Nederland! Rond half negen mijn hangmat uitgerold, en lekker gedouchet en ontbeten. Daarna met de iedereen een dorpswandeling gemaakt door de dorpen Christiankondre en Langemankondre. De twee dorpjes die hier tegen elkaar aan liggen. De scheiding van de dorpen is de gezamelijke kerk en school. Ook deze hebben wij bezocht. En bij de school hebben we ook nog een kaartje gekocht wat door de kinderen is gemaakt. Deze kaartjes warden door de school verkocht, om zo geld in te zamelen zodat ze de school konden uitbreiden. Dat was echt heel leuk om hier te zien, veel mensen in deze dorpen bestaan van de toeristen. Veel vrouwen maken kettingen en armbanden enzo, en de mannen ruimen het strand op, en varen de toeristen met bootjes naar de schildpadden. Doordat de mensen hier van de toeristen bestaan, word je ook door niemand “weggekeken” wat in sommige andere dorpen wel het geval is. Hier waren alle mensen even aardig, en wou iedereen wel voor je op de foto. Ook is het leuk om te zien dat de mensen hier zich weinig aantrekken van de buitenwereld, en lekker hun eigen gang gaan. Zo zijn hier als in een van de weinige dorpen hier geen chinezen, en kun je de dorpen alleen via het water bereiken, zodat de bewoners goed in de gaten kunnen houden wie hun dorp binnen komen. Ook mogen hier alleen maar mensen wonen uit de dorpen zelf, of mensen die getrouwd zijn met een dorpsbewoner. De bewoners en de toeristen leveren elkaar dus een soort dienst, wat heel goed bedacht is naar mijn mening! Na de dorpswandeling zijn wij nog even over het strand geslenterd, hebben we pootje gebaad, en wat foto’s gemaakt zijn we helaas weer met de boot vertokken richting Albina. In Albina stond de kermisattractie in de vorm van ons busje waar we vier uren in mochten zitten te hobbelen voor ons klaar. Terug zijn we nog wel langs het monument gereden van een dorpje wat helemaal is uitgemoord in de binnenlandse oorlog (1986-1991) gereden, en zijn we nog kort rondgeleid door Moengo een ander stadje waar we langs redden. Leuk om te zien, kwart over 7 zijn we doodmoe weer in onze huize Saron afgezet, en zijn we al snel doodmoe maar wel na twee prachtig mooie dagen gaan slapen…XX

p.s. nog maar 3 nachtjes! Whaaa! Minpuntje: ben vanmiddag in de boot vreselijk verbrand, en heb geen aftersun meer…hoop dat ik mijn vel kan blijven behouden dus..!